MATERI IX _ GASAL TEKS DESKRIPSI TENTANG UPACARA ADAT

 Teks Deskriptif Tentang Upacara Adat

A.       Wacana/Karangan

Karangan iku ana 5 wujude, yaiku:

        1    Karangan narasi utawa crita

Narasi utawa crita yaiku sawijining karangan kang ana gegayutane karo kadadiyan kang ditata adhedhasar urutan wektu. Ing karangan iki prastawane kang nyata lan oleh uga prastawa kang ora nyata (imajinatif)

       2.      Deskripsi utawa gambaran

Deskripsi yaiku sawijining wujud tulisan kang ana sesambungane karo pambudidayane panulis kanggo menehi peprincen-peprincen saka sawijining obyek (panggonan, manungsa, barang, lan sapanunggalane).

      3.      Eksposisi

Eksposisi yaiku sawijining karangan kang maparake sawijining gagasan utawa idhe kanthi menehi katrangan kang jelas. Jenis karangan iki biasane digunakake kanggo menehi informasi marang pamaca.

      4.      Persuasi

Persuasi yaiku sawijining karangan kang menehi bukti-bukti nyata lan tujuane ngajak lan menehi pengaruh marang pamaca supaya melu karo sing dikarepake sing nulis.

      5.      Argumentasi

Argumentasi yaiku sawijining karangan kang menehi alesan kanggo nguwatake utawa nolak sawijining pendapat utawa idhe (gagasan).

 

B.       Wacana Deskriptif

Deskripsi yaiku sawijining wujud tulisan kang ana sesambungane karo pambudidayane panulis kanggo menehi peprincen-peprincen saka sawijining obyek (panggonan, manungsa, barang, lan sapanunggalane). Panulis mindhahake asile pengamatan lan rasa pangrasane marang pamaca, tulisane njlentehake sipat lan sakabehe peprincen wujud kang bisa ditemokake saka objek kasebut. Sakliyane kuwi pangertene karangan deskripsi yaiku sawijining karangan kang tujuane kanggo nggambarake objek kang sanyatane.

Ancas kang pingin diwujudi dening panulis yaiku ngripta daya kayal pamaca, kaya-kaya pamaca bisa nyawang objek kuwi kanthi wutuh lan cetha.

Karangan deskripsi ana 2, yaiku:

1. Karangan deskripsi objektif, yaiku karangan kang anggone nggambarake objek mau ora dikantheni opini saka panulis.

2. Karangan deskripsi subjektif, yaiku karangan kang anggone nggambarake objek mau dikantheni opini saka panulis.

Topik-topik kang bisa dikembangake dadi karangan deskripsi, yaiku:

1. Kahanan ruang.

Tuladhane: ruang sinau, ruang gerbong kelas ekonomi, pos rondha ing desa, lan sapiturute.

2. Kahanan barang.

Tuladhane: maneka kembang ing Taman Balekambang, Prau-prau ing pelabuhan Tanjung Emas semarang, wujud busana adat Jawa, lan sapiturute.

3. Proses.

Tuladhane: proses nggawe masker, budhal menyang sekolah, reresik kelas, ngopeni wedhus, lan sapiturute.

C.       Upacara Adat Jawa

Saben tlatah utawa wewngkon nduweni tata cara utawa adat dhewe-dhewe. Tlatah siji lan sijine adat tata carane ora padha (kaya tetembungan: desa mawa cara, negara mawa tata) nanging nduweni karep/maksud kang padha..Tuladha adat tradisi sing isih dipepetri/dilestarekake lan tetep lestari sajroning masarakat Jawa, yaiku : upacara ruwata, sadranan, suran, sekaten (ing tlatah kraton), yaqowiyu (ing Jatinom, Klaten), grebeg, dhugdheran (ing Semarang), mitoni/tingkeban, tedhak siti, brokohan bayi sing gek wae lair, wiwit nalika arep panen pari, labuhan ing segara, lan liya-liyane.

Tata cara adat Jawa ana gegayutane karo kahananing manungsa wiwit lair tumekaning pati, yaiku metu utawa lair, manten, lan mati.

      1.            Nalika manungsa lair tatacara/upacara adat tuladhane: ngapati, mitoni, brokohan, selapanan bayi (njenengi) lsp.

      2.            Nalika manungsa dadi manten tata cara upacara adat kayata, madik, utusan, salaran, nontoni, nglamar, singsedan, liru kalpika/tukar cincin, panggih lan ngundhuh mantu.

      3.            Dene nalika manungsa mati, tatacara/upacara adat kayata: mbudhalake layon, nelung dina, mitung dina, matangpuluh, nyatus, naun/mendhak, nyewu.

 

D.       Tuladha Upacara Adat Jawa Mantu

MANTU

Tembung mantu, manten, panganten, sri pangantyan, iku kerep keprungu. Nanging apa ta tegese? Kabeh mau padha apa ana bedane? Kaperluan utawa duwe gawe  diarani mantu, jalaran nikahake (mala kramakake, ndhaupake,  miwaha, njodhokake, ngijabake) anak kang mujudake kuwajibane wong tuwa (darmaning asepuh) sing wis suwe diantu-antu, diarep-arep, direrancang,  digegadhang, digantha-gantha. Ngono mau yen olehe mantu ora dadakan utawa kesusu merga “tabrakan”. Merga wis dirancang setaun utawa setengah taunan sadurunge, mula gethakaning dina lan tanggal sarta jam pisan wis dieling-eling, satemah diantu-antu tekane. Wonge sing duwe gawe iku dadi mantu (wong mantu). Ningkah mujudake lelakon kang sakral lan suci ing sajroning bebrayan sawijining wong. Mula saka iku kalakone ana sawetara tataran. Tataran-tataran sajroning upacara ningkah ana telung warna. Sepisan upacara sadurunge mantu, kapindho upacara tempuking gawe, lank aping telu upacara sauwise tempuking gawe.

 

A. Upacara Sadurunge Mantu

Lumrahe saiki upacara sing tumindak ing masyarakat mung nalika tempuking gawe, iku wae ora komplit. Mangka miturut tata cara kuna, upacara ing sadurunge mantu iku uga ana, malah akeh, kayata:

1. Nyalari

Carane wong tuwane bocah lanang kongkonan marang wong sing pinitaya sing uga wis tepung karo wong tuwane prawan sing arep disalari. Mula tugas nyalari mau uga kasebut dom sumuruping banyu (laku samar).

2.Nontoni

Menawa nyalari mau ditampa becik ateges si prawan isih sela lan wong tuwane sarujuk, wong tuwane bocah lanang banjur medhayoh menyang omahe si prawan, saperlu weruh kaya apa lan sepira ta bocah kuwi. Yen bocahe lanang bisa diajak bisa uga ora diajak. Nalika sing tuwa padha jagongan, si prawan didhawuhi ngladekake suguhan, ing kono tamu maspadakake (nontoni) bocah iku kanggo tetimbangan jodho apa ora. Yen perlu diajak omong-omong.

3. Nglamar

Yen asile nontoni ketemu becik, wong tuwane bocah lanang  dhewe utawa kongkonan utusan wong loro utawa telu medhayoh ing omahe wong tuwane bocah wadon mau saperlu resmi nglamar. Tembunge ‘ngebun-ebun enjang anjejawah sonten’ (wangsalane: bun esuk= awun–awun; udan sore = rarabi batangane = nyuwun rabi). Anggone waleh tamu mau cablaka: “ Yen wonten keparengipun Bapak-Ibu X, putra-putri panjenengan ingkang sesulih gendhuk Y badhe kula suwun, kula jodhokaken kaliyan anak kula jaler pun Z.” Wangsulane  wong tuwane bocah wadon: “ Matur nuwun, dene panjenengan ngayunaken anak kula estri. Sanes dinten mangke badhe wonten utusan sowan mrika atur wangsulan.”

4. Wangsulan

Wong tuwane bocah wadon kirim utusan medhayoh menyang wong tuwane jejaka sing nglamar mau, aweh wangsulan panglamare ditampa apa ora. Nalika nglamar tamune nggawa oleh-oleh saka ketan (lemper, wajik, jadah lan rengginan) kanthi pangajab sesambungan dadi raket ora buyar. Yen utusan sing aweh wangsulan iki oleh-olehe uga saka ketan, iku pralambang wangsulane ditampa.

5. Pasok Tukon lan Pepacangan

Sarehne lamaran wis ditampa, upacara candhake ana rombongan utusane wong tuwane bocah lanang medhayoh pasok tukon, awujud dhuwit (lumrahe yen akeh disebutake, yen mung sethithik ora dikandhakake, utawa manut dhawuhe sing utusan), sandhangan sapengadeg kanggo si prawan, lan oleh-oleh. Ing kalodhangan iki si Y dipacangake karo si Z, mula ing jaman saiki lumrah sinartan upacara liron kalpika (tukar cincin).

6. Pasrah calon Manten/ Nyantri

Nyantri mujudake tradhisi kang ditindakake dening calon manten kakung. Manut tradhisi sadurunge upacara ijab ditindakake, calon manten lanang kudu dipasrahake marang wong tuwane calon manten wadon. Sawise ditampa banjur dititipake ing omahe salah sawijining sedulur utawa tanggane calon manten wadon supaya bisa nindakake upacara sabanjure.

7. Pasang Tarub

Ing omahe CPW, kira-kira 3 dina ngarepake tempuking gawe, dipasangi tratag lan tarub. Wujude tarub yen biyen kudu nganggo bleketepe yaiku suwir-suwiran janur kuning, ing kiwa tengening korining tarub dipasangi tundhunan pisang raja, tebu wulung, gegodhongan mancawarna, lan godhong apa-apa, lan ora lali cengkir gadhing lan godhonng waringin. Kabeh mau bisa diwaca dadi ukara bilih blakane nyuwun sumawuring nur Illahi kanthi pangajab penganten bisa kaya dene raja lan prameswarining nata kang nduweni antebing kalbu lan kencenging piker, anane rubeda mancawarna tetep ora kurang sawiji apa, dene sing padha jagong sing keri (durung mantu utawa during dadi manten) padha kepengin.

8. Siraman

Ing tarub iku ana perangan sing disedhiyakake kanggo papan siraman CPW. Siraman lumrahe katindakake wayah sore bakda kendhuri tarub. Dene siraman kanggo CPL uga bareng wektune, nanging papane pisah, yaiku ing pondhokane CPL. Sadurunge upacara siraman, calon manten sungkem marang bapa biyunge.

 

B. Upacara Tempuking Gawe

1. Sajen warna-warna

Sanajan saiki wis akeh sing ora nindakake, amarga ora laras karo piwulang agama lan nalar ilmiah, perlu kawuningan bilih miturut cara kuna, wong Jawa sing duwe gawe mantu wajib gawe sajen utawa pasang sesaji warna-warna. Sing baku bakda pasang tarub, ing ndhuwur tarub disajeni pisang raja setangkep (pisang sanggan tarub), iki kena dilorot bareng karo pambungkare tarub. Gunane sejatine kanggo buwahe sing mbubrah tarub. Dene sesajen sing akeh dhewe: brekatan lan ambengan kendhuri tarub, ndongakake siraman manten supayane mantene sesuk rancag, slamet, lan ora kurang sawiji  apa. Sajen  tumpeng robyong uga dipasang ing pedharingan (senthong tengah), sajen kanggo  kembar mayang, sajen tumpeng mancawarna cilik-cilik kanggo buwangan mubeng desa (dalan mlebu desa, kreteg, buk, prapatan, pratelon, lsp.) werdine iku publikasi menawa duwe gawe mantu. Mula saiki ana sing duwe panemu, lha wong wis nyebar ulem, rak publikasi sajen buwangan kuwi ora perlu, awit mboborosi. Yen pancen mantep ngono, sumangga.

2. Nebus Kembar Mayang

Kembar mayang utawa Kalpataru sepasang kang aran Dewadaru lan Janadaru minangka srana (sajen tuwuhan) kanggo dhauping panganten. Saiki sing gawe lumrahe Pak Kaum (utawa sapa sing didhawuhi Pak Kaum). Sawise kembar mayang dadi ana upacara nebus kembar mayang. Dene reracikaning upacara mangkene:  Sing duwe gawe mintasraya marang piyayi sepuh  sing ing upacara iki dijenengi Ki Wasitajati, supaya ngupaya sekar mancawarna (kembar mayang) minangka srana dhauping putra. Ki Wasitajati nuli mangkat. Tekan nggone sing gawe kembar mayang (ya ing papan saomah kono wae) sing ing upacara iki aran Ki Kumarajati, Ki wasitajati takon ngendi ana kembang mancawarna kanggo srana dhauping penganten? Ki Kumarajati mangsuli yen dheweke duwe, nanging kudu nganggo tebusan. Sawise utusan ngulungake tebusane, kembar mayang diulungake lan kaboyong dening pandhereke Ki Wasitajati (yen Ngayogya ibu-ibu sepuh, yen ing Sala putrid-putri enom) dipapanake ing ngarep pedharingan (senthong tengah). Jaman saiki kembar mayang nuli dipasang ing pedharingan dening sing gawe dhewe (tanpa ana upacara nebus).

3. Midadareni

Bengi ngarepake tempuking gawe (malem ijab) nganti tengah wengi diarani malem midadareni utawa widadaren, awit dipercaya minangka wektu temuruning widadari. Tegese (a) manten wadon dicicil dipaesi (dikerik, dilulur, rambut diratus, lsp.) supaya dadi ayu kaya widadari tumurun lan (b) ana widadari tumurun tenan (juru paese) kang ndadani manten (nganti sesuke ayu mangling kaya widadari tenan). Upacara iki dipirid saka crita Jaka Tarub, sing nalika maesi Nawangsih anake, ngundang widadari Nawangwulan bojone, supaya maesi anake wadon iku, dadi memper widadari. Wujude upacara midadareni para sepuh padha tirakatan lan juru paes nyicil maesi kaya kasebut ing ndhuwur. Kanggo cagak lek bisa dianani macapatan lan sarasehan. Dipungkasi tengah wengi ana upacara Majemukan, yaiku ngrencak sajen kanggo dhahar bengi tumrap sing padha tirakatan iku. Kuwi  mau cara biyen. Dene saiki, midadareni ya mung ketemu sakulawarga, sore (jam wolunan) udakara sakjam banjur dhahar lan bubar, merga olehe maesi manten sesuk-esuk wae. Ateges kaya ora ana midadareni, mundhak marahi sayah lan ngantuk.  Cathetan: “yen biyen, sadurunge midadareni iki, yen manten nglangkahi kakang utawa mbakyune, diarani upacara plangkahan. Yen saiki, sing baku tembunge (pratelane) bilih kakang utawa mbakyu mau nglilani kanthi ekhlas adhine ndhisiki dadi manten.

4. Ijab utawa Akad Nikah,

Sejatine Ijab iki sing paling pokok, awit ya upacara iki sing ngabsahake jejodhoan miturut ukum agama lan negara saengga lanang wadon duwe layang nikah sah. Upacara bisa ditindakake ing KUA (Kantor Urusan Agama) uga bisa ditindakake ing ngomah, kang banjur disambung karo upacara adat sing baku dhewe, yaiku panggihing temanten.

5. Panggih (Temuning Penganten)

Sing baku manten lanang teka ing ngarep tarub, manten wadon methukake. Kembar mayang sing diboyong saka njero (ngetutake manten wadon) disamplukake manten lanang, banjur dibuwang ing prapatan utawa pratelon sing cedhak. Banjur ana rerangkening upacara panggih yaiku:

a. Balang-balangan gantal / sadak/godhong suruh.

Suruh isi gambir lan injet dilinting ditaleni benang lawe putih kanggo baling-balangan manten lanang lan wadon. Cacahe gantal ana 7, sing 4 dicekel sing wadon (gondhang kasih), sing lanang kebagean 3 (gondhang tutur), banjur kanggo balang-balangan mbaka siji. Werdine: baling-balang katresnan. Suruh lumah lan kurepe beda, nanging rasane padha, dadi lanang lan wadon iku beda nanging padha tresnane.

b. Mecah Antiga

Antiga utawa endhog pitik kampung sing isih mentah, dening ibu juru paes disenggolake bathuke manten lanang lan manten wadon, banjur dibanting nganti pecah. Werdine: pecahing wiji priya lan wanita kang bakal mbabarake turun.

c. Mijiki Sikil

Manten wadon mijiki manten lanang nganggo banyu setaman sing diwadhahi bokor utawa pengaron cilik. Werdine: wong wadon setya bekti marang sing lanang.

d. Kanthen Asta

Yen ana wong loro napak pasangan (rakitan sapi utawa kebo) banjur lagi kanthen asta(gandhengan) nganggo jenthik tangan kiwa (lanang) lan jenthik tangan tengenn (wadon) nuli bebarengan mlaku tumuju ing dhamparing penganten. Werdine:  wis resmi dadi pasangane lan banjur bebarengan nyanggemi kewajiban

e. Tampa Kaya (Kacar-kucur)

Tekan dhamparing panganten, manten lanang ngesok kaya ing kacu gedhe neng pangkone manten wadon. Werdine; wong lanang wajib aweh kaskaya (rejeki) marang sing wadon kanggo kabutuhane bale wisma.

f. Dhahar Walimahan

Sing lanang ngepel sega isi lawuh telung kepelan, mbaka siji diwenehake sing wadon ditampani ing piring, banjur dipangan (telu pisan sethithik-sethithik) disawang sing lanang. Werdine: ngecakake kaskaya kanggo karaharjaning kulawarga.

g. Sungkeman

Manten lanang lan wadon urut-urutan sungkem marang bapa biyunge lan maratuwane. Werdine: wajib bekti marang wong tuwa  lan mara tuwa.

 

C. Sauwise Tempuking Gawe

Yen saiki wong tuwane manten lanang arep ngundhuh sepasaran apa ora, kari manasuka, marga wigatining sedya mantu wis rampung. Nanging yen biyen bakda tempuking gawe (ijab lan panggih) iku isih ana upacara sawetara yaiku:

 

1. Sapasaran

Kanthi kenduri ing papane manten wadon. Sadurunge iku mbubrah tarub lan jenang sungsuman lan ora ana upacara, ya mung ditindakake ngono wae. Sepasar = 5 dina.

2. Ngundhuh Sepasaran lan Boyong Manten

Wong tuwane manten lanang isih nganakake pahargyan, upamane nganggo wayangan, kethoprak, lsp. (sajen-sajene uga pepak meh kaya mantu wadon). Ing kene  ana upacara pasrah manten saka pihak wadon marang pihak lanang, isih nganggo oleh-oleh, rombongan utusan, boyongan manten, lsp.

3. Selapanan

Dianani slametan utawa kendhuri ing papane wong tuwane manten lanang utawa uga ing papane besan (sanajan mantene wis diboyong adoh). Selapan = 35 dina.

A.       Kerangka/Cengkorongan Karangan Teks Deskripsi

Trap-trapane (langkah-langkah/tahapan) nggawe cengkorongan/kerangka karangan, yaiku:

1.      Nemtokake topik, tema lan ancas/tujuan karangan.

Tuladhane: Topik bab Madik. Tema:bab Upacara Adat Jawa Mantu.

2.      Menehi irah-irahan/sesirah (judul).

3.      Nyusun kerangka/cengkorongan.

4.      Nglumpukake bahan/data

5.      Ngembangake kerangka karangan dadi karangan.

6.      Nyampurnakake tulisan ing karangan.

 

B.       Teks Deskriptif Tentang Upacara Adat Jawa Mantu

Tuladha/contoh 1:

MADIK

Upacara adat Jawa sing gegayutan (berhubungan) karo manten, yaiku madik, utusan, nontoni, lamaran, singsidan, liru kalpika/ali-ali (tukar cincin), panggih lan ngundhuh mantu. Madik mujudake tatacara kang kapisan ditindakake.madik iku milang-miling pasangan kanggone calon panganten kakung/pria. Sanajan mangkono anggone ngupaya/usaha orang terang-terangan, nanging sinamun ing samudana (sembunyi-sembunyi). Menawa ing jaman saiki kayata nalika wektu kuliah utawa nalika wis nyabut gawe amarga akeh kanca srawunge. Ing wektu iku jejaka kang wis pingin palakrama/dadi nganten mangun sesambungan supaya padha-padha ngerti nganti kang ana sesambungane karo rasa tresna antarane lanang lan wadon (pria dan wanita).

 

Tuladha/contoh 2:

TIMBANG

Adicara timbangan ing tatacara mantu kalebu ing adicara adat krobongan. Adicara krobongan kuwi katindakake sauwise acara panggih. Timbangan katindake kanthi paraga bapak lan ibune temanten putri, sarta temanten sarimbit (nganten lanang lan wedok). Dene lakune, yaiku kang rama/bapake penganten putri lungguh ing kursi penganten. Temanten putri lungguh ing wentis/paha sisih tengen, dene temanten kakung lungguh ing wentis sisih kiwa bapake penganten putri mau. Menawa bapake temanten putri ora kuwat mangku temanten sarimbit lungguh ing sisih tengen lan kiwane. Banjur ibune penganten putri njaluk katrangan bobote penganten putra lan putri marang garwane (bapakne panganten putri).

“Kadospundi menggah bobotipun ingkang putra, Kangmas?” (pertanyaan ibu)

“Bobote anakmu skloron tiba timbang, Yayi. Tegese padha abote.” (jawaban bapak)

Tata adicara timbangan mengku pasemon (punya arti) menawa uwong tuwa (bapak ibu) ora mbedak-mbedakake ing antarane anak mantu karo anake dhewe. Kalorone karengkuh dadi anake dhewe.